Drie muzikanten, het Alhambra op de achtergrond. Dat valt toch niet te plannen?
De meeste fotografie vindt plaats in opdracht van een tijdschrift of organisatie. Mijn werkwijze is niet heel planmatig: ik zie onderweg wel wat er gebeurt, wie en wat ik tegenkom. Veel valt er immers niet te plannen als je op reis bent. Bijzondere gebeurtenissen, het weer, de afstand die je op een dag aflegt: er zijn te veel onzekere factoren om reportagefotografie gedetailleerd te plannen. Oren en ogen open houden en inspelen op de situatie: dat is de essentie van mijn werkwijze.
Deze manier van werken hanteerde ik tijdens de tientallen motorreportages voor motorbladen, en zo werk ik ook nu voor de kampeerbladen waarvoor ik fotografeer en schrijf. Natuurlijk probeer ik geen bijzondere plekken te missen en meld ik mij tijdig als er afspraken zijn gemaakt. Maar verder: laat het maar gebeuren.
Sturen
Dat wil niet zeggen dat ik niet probeer situaties te beïnvloeden. Integendeel, niets zo leuk om een situaties naar je hand te zetten. Zo heb ik vaak de motorfiets op bijzondere plekken kunnen fotograferen. Plekken waar normaal geen motorfiets mag komen. Voor de reportage leek het mij echter leuk juist daar een motorfiets, al dan niet met een reisgenoot er op, te fotograferen. In een kasteeltuin, in een voetbalstadion, op een perron. Soms is er wat aandringen nodig, maar meestal helpt een toelichting op het plan, aangevuld met een compliment en wat humor.
Met de juiste toelichting zijn ook veel mensen bereid iets voor je te doen. Even ergens gaan staan, iets vasthouden, je aankijken of juist niet. Het gebeurt maar weinig dat mensen alle medewerking weigeren.
Slechts bij hoge uitzondering bewerk ik mijn foto's meer dan wat normaal gesproken in de donkere kamer ook zou kunnen. Kader, belichting, contrast, kleur: dat vormt de hoofdmoot van de bewerkingen. Manipulatie komt bij gepubliceerde foto's niet voor: er worden geen verkeersborden verwijderd en geen wolken of regenbogen toegevoegd.
